De zomervakantie ligt alweer een tijdje achter ons. Toch wil ik graag nog een stukje over vakantie schrijven. Misschien komt dat ook doordat ik in september nog een paar dagen ben weggeweest. De zomer is voor mij nog niet zo ver weg. En het was nog mooi weer in september…
Maar vooral wil ik graag een stukje over vakantie schrijven, omdat ik aan de kinderen in de praktijk hebt gemerkt hoe belangrijk zo’n vrije periode is. Hoe kinderen kunnen ‘groeien’ in de vakantie. Een periode van even niet van alles ‘moeten’. Meer ruimte om zelf de dag in te vullen, vaak ook even weg. Misschien wel kamperen. Even de stad achter je laten en de natuur in…
Wat ik een mooi voorbeeld vind is het maken van een zandkasteel. Ik heb ze gezien op het strand…. Kleine, grote, mooi versierd met schelpen of half overspoeld door het opkomende water. En wat ik steeds zag, was het plezier en enthousiasme om te bouwen, te creëren. Vorm te geven. Een ouder met een kind, of meerdere kinderen, scheppen mee. Emmertjes water halen om sterke muren te maken. Met elkaar bezig zijn.
En ondertussen gebeurt er zoveel meer….
Er wordt een goede herinnering gemaakt
De band tussen kind en ouder versterkt
Het ruimtelijk inzicht vergroot
Iets creëren geeft vaak zelfvertrouwen
De zelfredzaamheid wordt bevorderd
Een dure term voor spelen met water en zand is tactiele vormgeving en heel goed voor de ontwikkeling.
Er wordt gewerkt met handen, hoofd en hart, zodat alle delen samenwerken. Prikkels kunnen goed verwerkt worden,
Het voelen van de wind, het water, zand en zon, laat een kind (en ook een groot mens) goed aarden. En daardoor tot rust komen.
Ik denk niet eens dat ik volledig ben geweest. En het is ook niet de bedoeling om elke activiteit zo uit te pluizen. Maar wel leuk om te laten zien dat er ook in vakanties veel gebeurt. Veel kinderen groeien sociaal emotioneel in de vakantie. Soms ook letterlijk. Dan zijn ineens de kleren te klein….
Toen ‘De Twee Uilen’ na de vakantie weer openging, kreeg ik van een ouder een berichtje. Het was niet meer nodig, probleem opgelost. En bij een ander kind bleek begeleiding ook niet meer nodig. Doel behaald. Waaraan was gewerkt had kunnen bestendigen in de vakantie. Het kind had zijn kracht (weer) gevonden.
Een pleidooi voor vakantie? Een beetje wel misschien…. In ieder geval een manier om anders naar vakantie te kijken. Misschien is het mogelijk om in de drukke weekagenda’s een tijd(je) van ontspanning in te lassen. Even dat vakantiegevoel weer op te roepen. Even niets moeten, iets gezamenlijks doen. Een spelletje of koekjes bakken… Een wandeling in het bos, kastanjes zoeken, even lekker uitwaaien……Een momentje vakantie…
Veel succes en plezier!